คำวินิจฉัยของประธานศาลฎีกาที่ ยช. 22/2551

คำวินิจฉัยของประธานศาลฎีกาที่ ยช. 22/2551    การที่โจทก์ซึ่งเคยเป็นภริยาโดยชอบด้วยกฎหมายของจำเลยฟ้องขอให้ห้ามจำเลยขัดขวางกีดกันโจทก์ในการเข้ากรีดยางในสวนยางพิพาทและให้แบ่งรายได้จากการกรีดยางพาราในสวนยางพาราพิพาทให้แก่โจทก์ โดยอ้างว่าโจทก์เป็นผู้ปลูกยางพาราและเป็นผู้ดูแลสวนยางพิพาทในระหว่างที่จำเลยไปทำงานที่ดินแดนไต้หวัน จำเลยให้การต่อสู้ว่า จำเลยและพี่ชายเป็นผู้ปลูกยางพาราในสวนยางพิพาทซึ่งเป็นที่ดินที่จำเลยได้รับมาจากบิดา  เมื่อตกลงหย่ากันโจทก์ตกลงยกสวนยางพิพาทให้จำเลยเพื่อให้จำเลยมีรายได้ใช้เลี้ยงดูบุตรทั้งสอง  แต่ในระหว่างจำเลยไปทำงานที่ดินแดนไต้หวันจำเลยยินยอมให้โจทก์เข้ากรีดยางในสวนยางพิพาทเพื่อนำรายได้มาเลี้ยงดูบุตรทั้งสองแทนจำเลยเท่านั้น เมื่อจำเลยกลับมาแล้วโจทก์จึงไม่มีสิทธิใด ๆ ในสวนยางพิพาทโดยอ้างว่าเป็นไปตามข้อตกลงในการหย่าและข้อตกลงต่อเนื่องจากข้อตกลงในการหย่าหลังจากนั้น  จึงเป็นกรณีมีข้อโต้แย้งสิทธิและหน้าที่ระหว่างโจทก์และจำเลยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างสามีภริยาในทางทรัพย์สินตาม ป.พ.พ. บรรพ  5 มาตรา  1532 ถึงมาตรา  1535  อันเป็นบทบัญญัติใน ป.พ.พ. บรรพ 5  ว่าด้วยครอบครัวตาม พ.ร.บ. จัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัวฯ มาตรา 11 (3) ซึ่งอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลเยาวชนและครอบครัว