8192/2553 จำเลยมาทวงหนี้จากผู้ตายโดยอ้างว่าเป็นหนี้ค่าอาหารบิดาจำเลย
แต่ผู้เสียหายไม่ยอมให้ แม้เป็นเรื่องที่จำเลยต้องการเงินคืนให้บิดาจำเลย
เมื่อผู้เสียหายไม่ยอมให้
จำเลยจึงทำร้ายร่างกายผู้เสียหายและใช้อำนาจบังคับโดยพลการเอาเงินของผู้เสียหายไปในขณะนั้นเท่านั้น แต่จำเลยก็ไม่มีสิทธิใด ๆ
โดยชอบที่จะกระทำเช่นนั้นได้ จึงถือได้ว่าจำเลยมีเจตนาเอาเงินสดของผู้เสียหายจำนวน
440 บาท
ไปโดยทุจริต การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์(ม.339)
จำเลยทำร้ายผู้เสียหายที่บริเวณลานปั๊มน้ำมัน
โดยตบหน้าหลายครั้ง และในห้องน้ำอีกหลายครั้ง
ผู้เสียหายมีบาดแผลที่มุมปากด้านในขนาดครึ่งเซนติเมตร
และแผลที่คอเป็นรอยแดงยาวประมาณ 2 เซนติเมตร แพทย์มีความเห็นว่า สามารถรักษาให้หายได้ภายใน 7 วัน
ถือได้ว่าเป็นบาดแผลเล็กน้อยไม่ถึงกันเป็นเหตุให้ผู้เสียหายได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจอันเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา
295 แต่เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา
391 แม้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดฐานทำร้ายร่างกายตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา
295 แต่เมื่อตามทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา
391 โดยการทำร้ายร่างกายย่อมรวมถึงการใช้กำลังทำร้ายผู้อื่นโดยไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจตามมาตรา
391 ด้วย
ศาลย่อมมีอำนาจลงโทษจำเลยในการกระทำความผิดตามที่พิจารณาได้ความตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา
192 วรรคท้าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น