คำพิพากษาฎีกาที่11070/2553

11070/2553    ในคืนเกิดเหตุจำเลยที่  1  เข้าใจว่าผู้เสียหายไปจีบ ก. คนรักของจำเลยที่ 1  เป็นเหตุให้จำเลยที่ 1  ไม่พอใจผู้เสียหาย จึงให้จำเลยที่ 2 ขับรถจักรยานยนต์พาจำเลยที่ 1  และที่  3  ตามไปทำร้ายผู้เสียหายในที่เกิดเหตุ แต่ขณะที่จำเลยที่ 2 กระชากเอาสร้อยคอทองคำพร้อมพระเลี่ยมทองคำจากคอของผู้เสียหาย ก็ไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 1 และที่ 3 กระทำการใดอันจะส่อแสดงให้เห็นว่ามีลักษณะของการร่วมมือและร่วมใจกับจำเลยที่ 2 ในการประทุษร้ายต่อทรัพย์ของผู้เสียหาย ลำพังแต่เพียงที่จำเลยทั้งสามร่วมกันเดินทางไปทำร้ายผู้เสียหายในที่เกิดเหตุ และหลังเกิดเหตุจำเลยทั้งสามหลบหนีออกไปจากที่เกิดเหตุด้วยกันนั้น  ยังไม่อาจชี้ให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าในขณะเกิดเหตุจำเลยที่ 1 และที่  3 มีเจตนาร่วมกับจำเลยที่ 2ในการกระชากสร้อยคอทองคำพร้อมพระเลี่ยมทองคำจากคอของผู้เสียหาย ลักษณะการกระทำของจำเลยทั้งสามดังกล่าวอาศัยเจตนาที่แตกต่างแยกจากกันได้ว่าจำเลยทั้งสามมีเจตนาร่วมกันทำร้ายผู้เสียหาย  โดยจำเลยที่ 2 แต่เพียงลำพังเท่านั้นที่มีเจตนาประทุษร้ายต่อทรัพย์ของผู้เสียหาย  พยานหลักฐานโจทก์ยังไม่พอรับฟังได้ว่า จำเลยทั้งสามร่วมกันปล้นทรัพย์ของผู้เสียหายโดยใช้รถจักรยานยนต์เป็นพาหนะ(ม.340ตรี)