คำพิพากษาฎีกาที่8727/2553

8727/2553    ตามพฤติการณ์ที่จำเลยที่  1 เข้าใกล้ตัวผู้เสียหาย ซึ่งกำลังยืนหันหลังให้และไม่มีโอกาสที่จะป้องกันตนเอง  และใช้อาวุธปืนซึ่งโดยสภาพมีอานุภาพร้ายแรงยิงผู้เสียหาย หากจำเลยที่ 1 ประสงค์จะทำอันตรายแก่ชีวิต ก็เชื่อได้ว่าอยู่ในวิสัยที่สามารถเลือกยิงให้กระสุนปืนถูกส่วนของร่างกายบริเวณอวัยวะสำคัญของผู้เสียหายได้โดยง่าย  ทั้งโดยสภาพบาดแผลตามรายงานการตรวจชันสูตรบาดแผลผู้เสียหายถูกกระสุนปืนได้รับบาดเจ็บที่ต้นขาขวาด้านหลัง  หัวกระสุนฝังลึกไม่สามารถนำออกได้ เนื่องจากอาจทำให้ถูกเส้นเลือดหรือทำให้บาดแผลใหญ่ขึ้นใช้เวลารักษาประมาณ 10 วัด หากไม่มีโรคแทรกซ้อน และหากผู้เสียหายถูกส่งตัวทำการรักษาช้า ก็ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตเนื่องจากกระสุนไม่ถูกตำแหน่งสำคัญ  แต่หากกระสุนปืนถูกเส้นเลือดใหญ่ก็อาจทำให้ถึงแก่ความตายได้  ทำให้เห็นว่าจำเลยที่ 1 มีเจตนาทำร้ายเท่านั้น เมื่อผู้เสียหายบาดเจ็บต้องใช้เวลาในการรักษาตัวประมาณ  10 วัน จำเลยที่ 1 จึงมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้เสียหายจนเป็นเหตุให้ได้รับอันตรายแก่กายตาม ป.อ. มาตรา 295 ซึ่งความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นรวมความผิดฐานทำร้ายร่างกายด้วยและแต่ละอย่างเป็นความผิดได้อยู่ในตัวเอง ศาลฎีกาลงโทษจำเลยที่ 1 ตามข้อเท็จจริงที่พิจารณาได้ความได้ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 192 วรรคท้าย